‘Mijn gehaaste, hectische leven als consultant eiste zijn tol toen ik achtentwintig was. Ik kreeg een burn-out en wilde iets anders, iets dat meer voldoening zou geven. Zo begon ik als vrijwilliger bij het inloophuis in Arnhem-Noord, waar ik als gastvrouw bezoekers verwelkomde. Het was een soort cultuurshock: deze wereld was zo anders dan wat ik kende. Hier is geen werkdruk of deadline. Mensen kunnen gewoon zijn wie ze zijn, zonder verwachtingen. Tot mijn eigen verbazing was dat ook iets waar ik naar verlangde. Ik had toen nooit bedacht dat ik bestuursvoorzitter van de stichting zou worden.
‘Zet je oogkleppen af en je zintuigen aan’
Voor een ander klaar staan, opstaan, in de bres springen als vrijwilliger. Het vergt moed en een groot hart. Zo is Hester Wachtmeester (30) vrijwillig bestuursvoorzitter van Stichting Inloophuizen Arnhem.
Een echt kippenvelmoment
‘Onze inloophuizen bieden een veilige plek voor buurtbewoners. Om samen te komen, een kop koffie te drinken en deel te nemen aan diverse activiteiten. Ze worden hier gezien. Dat sluit aan bij de presentiebenadering die we hier hanteren, waarbij coördinatoren en vrijwilligers actief luisteren en inspelen op de wensen en behoeften van bezoekers. Een goed voorbeeld daarvan – dat mij in het bijzonder raakte – kwam afgelopen winter naar voren. We organiseren in december altijd extra activiteiten, maar een bezoeker benoemde dat er geen programma was tijdens de kerstdagen. Meer dan die opmerking was er niet nodig. Op het laatste moment organiseerden de vrijwilligers én de bezoekers samen een lunch. Op Tweede Kerstdag kwam ik binnen en zag een zaal bomvol mensen die anders alleen zouden zijn geweest. Ik kreeg er kippenvel van. Het was een prachtig, en tegelijkertijd confronterend moment. Het besef dat zóveel mensen plekken als deze nodig hebben om zich niet eenzaam te voelen, raakte me diep. En nog steeds.’
Inloophuizen met impact
‘De reden dat ik voorzitter ben geworden? Om impact te maken. Onlangs sprak ik met iemand van een GGZ praktijk die verrast was over ons bestaan. Door de inloophuizen beter zichtbaar te maken en actief samen te werken met zulke instanties, kunnen we ervoor zorgen dat meer mensen weten dat ze hier terechtkunnen. Ik denk dat we elkaar kunnen versterken. Dat is mijn missie: meer zichtbaarheid en samenwerking om een groter verschil te maken. Vrijwilligerswerk verrijkt je leven: je maakt kennis met een heel andere wereld. Het verwondert. Ik hoop dat meer jonge mensen daarvoor open staan. Je leert namelijk veel over jezelf en over de beperktheid van je eigen bubbel. En hoe mooi is het dat mensen uit een andere hoek van de samenleving zich willen openstellen naar jou? Gewoon oogkleppen af en je zintuigen aan. Al is het maar voor een paar uur per week.’
